ประวัติศาสตร์วัดริวมงจิ

ผู้สร้างวัดคือปรมาจารย์โยตากุ บังเค (ปี 1622-1693) ซึ่งปรมาจารย์เริ่มเป็นนักบวชเมื่ออายุ 17 ปี ท่านเป็นนักบวชเซ็นในยุคต้นเอโดะที่ได้บำเพ็ญตนอย่างเข้มงวดและสั่งสอนปรัชญาเซ็นแนวใหม่ “ฟุโชเซ็น” ซึ่งไม่พบในอินเดียหรือจีน
ท่านตระเวนเดินทางไปที่ต่างๆ ในเอโดะ ชิโกกุ และคิวชูจนกระทั่งเสียชีวิต และเกิดเป็นวัด 47 แห่งที่สร้างขึ้นใหม่จากวัดที่ถูกทำลาย, วัด 150 แห่งที่สร้างขึ้น, ลูกศิษย์มากกว่า 400 คนที่เป็นนักบวช และลูกศิษย์มากกว่า 50,000 คนที่เป็นฆราวาส ในปี 1671 (ปีคัมบุงที่ 11) ท่านได้เป็นหัวหน้านักบวชของวัดเมียวชินจิ และต่อมาได้รับฉายาว่า "เซ็นจิ" และ "โคกุชิ" และเป็นที่รู้จักกันในชื่อฮากุอินแห่งตะวันออกและบังเคแห่งตะวันตกเช่นกัน ผู้คนต่างเรียกท่านด้วยความชื่นชมว่า "บังเคซัง"
วัดริวมงจิเป็นหนึ่งในวัดพุทธนิกายเซ็นชั้นนำของฮาริมะ ซึ่งสร้างขึ้นในปี 1661 (ปีคัมบุงที่ 1) เพื่อใช้เป็นสำนักหลักสำหรับบังเค โคกุชิ และวัดหลักสร้างขึ้นในช่วงต้นถึงกลางสมัยเอโดะ และยังคงสื่อถึงสภาพของวัดเมื่อแรกสร้าง
"งานเค็นจาไค (ถวายชา)'' ที่มีชามข้าวขนาดใหญ่ก็เป็นที่รู้จักกันดี แต่ก็มีการจัดพิธีอื่นๆ ที่หลากหลาย เช่น ซาเซ็นไค (ทำสมาธิ) ซึ่งมีชาวต่างชาติเข้าร่วมด้วย และการเทศนาของนักบวชอาวุโสโคโนะซึ่งอธิบายถึงวิถีแห่งเซ็นและทำจิตใจให้สงบ
วัดนี้เป็นที่รวบรวมพระพุทธรูปต่างๆ เช่น รูปปั้นยืนทำจากไม้ของเซ็นจุคันนนซึ่งเป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่กำหนดโดยจังหวัด ภาพวาดบนประตูเลื่อนกระดาษของโรงเรียนคาโน 43 ชิ้น และเอกสารที่เกี่ยวข้องกับบังเค โคกุชิ 103 ชิ้น